Μήπως ο μεγάλος σου φόβος είναι η μοναξιά;

Όταν είμαστε εξαρτημένοι πιστεύουμε ότι όποιο είδος αγάπης και αν παίρνουμε εξαρτάται από εκείνο που εμείς μπορούμε να κάνουμε ώστε το πρόσωπο που μας την προσφέρει να είναι ευτυχισμένο. Επομένως αφού δεν βλέπουμε ότι ο εαυτός μας είναι αξιαγάπητος και αξίζει τη φροντίδα και το ενδιαφέρον  των άλλων βιώνουμε τον συνεχή κίνδυνο της εγκατάλειψης και τον φόβο της μοναξιάς.

Γράφει ο ψυχοθεραπευτής Carolyn M. Ball 

Συχνά, αυτός ο φόβος βασίζεται στην πιθανότητα να μας είχαν εγκαταλείψει όταν ήμασταν παιδιά. Μερικές φορές  η εγκατάλειψη συνέβη στην κυριολεξία όπως στην περίπτωση διαζυγίου. Συχνά, αυτός ο φόβος βασίζεται στην πιθανότητα να μας είχαν εγκαταλείψει όταν ήμασταν παιδιά. Άλλες φορές όμως μας εγκατέλειψαν συναισθηματικά.

Αν οι γονείς ήταν συνέχεια απασχολημένοι με τα δικά τους προβλήματα η ανάγκη του παιδιού για αγάπη και υποστήριξη πιθανόν να η βρήκε ανταπόκριση. Είτε οι μεγαλύτεροι κάνουν κριτική στα παιδιά είτε τα κακοποιούν είτε τους δίνουν να πιστέψουν πως τα συναισθήματά τους δε μετρούν το καθαρό αποτέλεσμα ίσως είναι τα παιδιά να αντιμετωπίζουν πολλές από τις κυριότερες κρίσεις της παιδικής ηλικίας, μόνα τους.

Συχνά είναι τρομακτικό αν είμαστε εξαρτημένα άτομα να είμαστε μόνοι. Επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους μας. Αν δεν καλύψουμε το χρόνο μας με εργασία τροφή, αλκοόλ ή φαντασιώσεις, αφηνόμαστε να αντιμετωπίσουμε τον ίδιο μας το νου και την πραγματικότητα που δημιουργήσαμε. Αφού δεν πιστευουμε ότι είμαστε αξιαγάπητοι ή άξιοι σεβασμού δεν αγαπάμε ούτε σεβόμαστε τον εαυτό μας.

Οι ώρες της μοναξιάς καταναλώνονται συχνά σε αυτοκριτική που μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη. Έτσι οι ώρες της μοναξιάς μπορούν να γίνουν διπλά καταστροφικές αν καταναλώνονται σε αρνητική νοητική συζήτηση γιατί

1. Ίσως νομίσουμε ότι επιβεβαιώνεται πως δε μας θέλουν οι άλλοι
2. Ίσως επίσης τις καταναλώνουμε για να ακούμε τις ίδιες μας τις κρίσεις για τον εαυτό μας

Κατά συνέπεια η πλήρωση αυτού του κενού γίνεται επιτακτική για να νιώσουμε καλύτερα. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να αλλάξουμε τις σκέψεις μας γιατί το κάθετί που δημιουργούμε στη ζωή μας προέρχεται από τη σκέψη. Επιπλέον είναι σημαντικό να αποκτήσουμε επίγνωση των συναισθημάτων μας και να ανακαλύψουμε πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να σχετιζόμαστε με τους άλλους. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι αν δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Αν πιστέψουμε ότι είμαστε επαρκείς ικανοποιητικοί και αξιαγάπητοι αν σταματήσουμε να αποδίδουμε στον εαυτό μας αρνητικούς χαρακτηρισμούς, αν  πάψουμε να πιστέψουμε πως η αξία μας πρέπει να βασίζεται στο να πληρούμε τις προϋποθέσεις των άλλων και αποφασίσουμε να ζούμε μια πιο δημιουργική ζωή, με λίγα λόγια να αποκτήσουμε περισσότερη αυτοπεποίθηση τότε θα έχουμε ήδη κάνει το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση του φόβου της μοναξιάς.

http://www.boro.gr/