Οι Κινέζοι έχουν πει πως μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις, κάτι που όπως έχει αποδειχθεί είναι απόλυτα σωστό....
Χθες, για ακόμη μία φορά γίναμε μάρτυρες πολύωρων επεισοδίων στο κέντρο της Αθήνας με βανδαλισμούς και καταστροφές, σε μία ημέρα που υποτίθεται θα έπρεπε να κυριαρχεί η σιωπή για τη μνήμη του 15χρονου Αλεξη Γρηγορόπουλου.
Αντίθετα κυριάρχησαν οι μολότωφ, οι πέτρες και το σπάσιμο από νέα παιδιά που βγήκαν να διαμαρτηρηθούν για την κατάσταση που τους έχει φέρει το «κράτος» των μεγάλων. Ο φωτογραφικός φακός (του άγνωστου μέχρι τώρα φωτογράφου γι’ αυτό δεν αναφέρουμε το όνομα του), όμως κατάφερε να δείξει ακόμα περισσότερα. Μέσα σε ένα κλικ ο φωτογράφος κατάφερε να χωρέσει ολόκληρη τη σημερινή Ελλάδα δίνοντας παράλληλα την πιο απτή παρουσίαση της κοινωνικής κατάστασης που βιώνουμε.
Από τη μία ο Έλληνας, ζητιάνος στον τόπο του, σχεδόν άστεγος κάτω από τον ελληνικό ουρανό τρέχει να κρυφτεί από την οικονομική βιαιότητα και από την άλλη νεαρά παιδιά, σχεδόν χαμένα, δεν ξέρουν προς τα που να κινηθούν, σε ένα μέλλον που τους καταδιώκει αδυσώπητα. Και στο φόντο, στη βιτρίνα ενός καταστήματος αντανακλούν όλα. Η κοινωνική αναταραχή και ο θάνατος της αγοράς και του εμπορικού κόσμου.
Πόσο διαφορετική άραγε είναι η σημερινή Ελλάδα;
Χθες, για ακόμη μία φορά γίναμε μάρτυρες πολύωρων επεισοδίων στο κέντρο της Αθήνας με βανδαλισμούς και καταστροφές, σε μία ημέρα που υποτίθεται θα έπρεπε να κυριαρχεί η σιωπή για τη μνήμη του 15χρονου Αλεξη Γρηγορόπουλου.
Αντίθετα κυριάρχησαν οι μολότωφ, οι πέτρες και το σπάσιμο από νέα παιδιά που βγήκαν να διαμαρτηρηθούν για την κατάσταση που τους έχει φέρει το «κράτος» των μεγάλων. Ο φωτογραφικός φακός (του άγνωστου μέχρι τώρα φωτογράφου γι’ αυτό δεν αναφέρουμε το όνομα του), όμως κατάφερε να δείξει ακόμα περισσότερα. Μέσα σε ένα κλικ ο φωτογράφος κατάφερε να χωρέσει ολόκληρη τη σημερινή Ελλάδα δίνοντας παράλληλα την πιο απτή παρουσίαση της κοινωνικής κατάστασης που βιώνουμε.
Από τη μία ο Έλληνας, ζητιάνος στον τόπο του, σχεδόν άστεγος κάτω από τον ελληνικό ουρανό τρέχει να κρυφτεί από την οικονομική βιαιότητα και από την άλλη νεαρά παιδιά, σχεδόν χαμένα, δεν ξέρουν προς τα που να κινηθούν, σε ένα μέλλον που τους καταδιώκει αδυσώπητα. Και στο φόντο, στη βιτρίνα ενός καταστήματος αντανακλούν όλα. Η κοινωνική αναταραχή και ο θάνατος της αγοράς και του εμπορικού κόσμου.
Πόσο διαφορετική άραγε είναι η σημερινή Ελλάδα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου